Toprağın Hikayesi

Toprak deyip basıp geçtiğimiz yerlerde ne hikayeler yatıyor. Nelere tanıklık etti de biz farkında değiliz. Şuan bile üzerine bastığımız. Yürüyüp geçtiğimiz toprağa her gelip gecenin haleti ruhiyesi siniyor. Toprak en büyük tanık aslında yaşanmışlıklara. En çok o pay alıyor yaşananlardan. Nihayetinde insan bir gün ebedi istirahati için toprağa uzanıyor. Bütün dertleri, üzüntüleri, bütün yaşanmışlıklarını toprağa teslim ediyor. Hiç birimizin hikayesini kabul etmemezlik yapmıyor. Ne alırsa kabul ediyor. Bazen yıllar alıyor, bazense çok çabuk kendine katıyor. En derin acıları, en katlanılmaz dertleri toprak kabul ediyor. 
Bize dayanılmaz gelen her şey toprakla buluşunca toprak ona bağrını açıyor, kabul ediyor. 
Bir tohum bırakıyorsun. Bir ağaç oluyor. Bütün kökleri ile toprağı sarıp sarmalayan. Demek ki yaklaşım burada bile önemli. Ne kadar derine kök salarsa ağaçlar o kadar heybetli oluyor. O kadar dayanıklı. 
Binlerce yıl insanoğlu işleyip, ekip dikmiş toprağa ve karşılığını almış fazlasıyla. 
Hiç düşündük mü? Ne hikayeler var geçip gittiğimiz, üzerine bastığımız topraklarda. Ne canlar düştü kayboldu içinde. Yeri geldi kanlar aktı. Yeri geldi gözyaşları döküldü. Binlerce yıldır yaşandı toprak üzerinde. Hala yaşıyorsak toprağa olan bağımız var bir yanında.
Toprağa dokunmak iyi gelir insana. Toprak ile uğraşmak ilgilenmekte. Hiç gezindiniz mi toprak üzerinde çıplak ayakla. Dokundunuz mu? Hissettiniz mi? Sizin hikayeniz de düştü mü toprağa. Ya da sizden önceki hikayeleri hiç düşündünüz mü dokununca toprağa.
Toprağın hikayesi bizlerin de hikayesi aslında.
  
Hasan KARATAŞ 
13.10.2020